Təsəvvüfün üç əsas təməli

Təsəvvüfün təməli üç əsasa dayanır: Zikr, səbr, şükr. Yəni Yaradanı tez-tez xatırlamaq və Ondan qəflətdə qalmamaq, başına gələn bəlalara, qəzalara səbr etmək, Allahın verdiyi nemətlərə şükr etmək, nankor olmamaqdır: “Onlar (müsibətlərə) səbr edən, (sözlərində və işlərində) doğru olan, (Allaha) itaət edən, mallarından fəqirlərə verən və sübh vaxtı (Allahdan) bağışlanmaq diləyənlərdir (sübh namazına qalxanlardır)” (Ali-İmran surəsi, ayə 17). Təsəvvüf, insanın tərbiyəsini əsas götürərək, onu kamiləşdirməyə çalışan bir yoldur. Təsəvvüf dünyagörüşündə qulun dərəcə-dərəcə pis xasiyyətlərini tərk etməsi, onların yerinə yaxşı vərdişlərin qoyulması, cəhaləti yox etməsi, elm ilə bəzənməsi, qəflətdən xilas olması və hər an Allahı zikr etməsini gərəkli sayır. Təsəvvüfdə ikilik yoxdur, birlik (vəhdət) vardır. Yəni heç bir şey yoxdur, yalnız Allah vardır. Fənafillah, qulun Allahda yox olmasıdır. İkililik ortadan qalxıb birliyə (vəhdətə) qovuşunca Allah camalını göstərər. Göydəki hər ulduzdan parlayar, təbiətdəki hər çiçəkdən baxar, hər gözəl üzdə gülümsəyər, hər şirin dildə danışar. Hər şeydə Allah vardır, Ondan başqa heç nə yoxdur...