7 Aralık 2024 Cumartesi

İnsanı dəyərli edən amillər - İstedad öndə gəlir, yoxsa tərbiyə?

“Cəvahir toz-torpaqa batsa da, yenə qiymətini itirməz, toz-torpaq göyə qalxsa da, yenə qiymətə minməz. Tərbiyəsiz istedad heyfdir, istedadsız tərbiyə isə mümkün deyil. Kül oddan əmələ gəldiyi üçün ali əsli-nəsəbi vardır, lakin özündə hünər olmadığından torpağa bərabərdir; şəkərin qiyməti qamışdan əmələ gəldiyi üçün deyil, təbiətində şirinlik olduğu üçündür” (Sədi Şirazi).

Sədi Şirazinin bu sözləri insanın daxili dəyərlərinin və xarici şəraitlərlə əlaqəsinin təhlilidir. O, insanın qiymətini və dəyərini yalnız zahiri amillərlə ölçmədiyini, əksinə daxili keyfiyyətlərinin, tərbiyəsinin və istedadının önəmli olduğunu vurğulayır.
“Cəvahir toz-torpağa batsa da yenə qiymətini itirməz, toz-torpaq göyə qalxsa da yenə qiymətə minməz” cümləsi insanın həqiqi dəyərinin xarici şəraitdən asılı olmadığını bildirir. Cəvahir nə qədər toz-torpağa batsa da, onun qiyməti dəyişməz, çünki onun dəyəri təbiətlərində, maddi xarakterindədir. Eyni zamanda, toz-torpaq göyə qalxsa da, qiymətində artım olmayacaq. Bu, həyatın özündə çox rast gəlinən bir prinsipi ifadə edir: xarici görünüşlər və keçici vəziyyətlər insanın gerçək dəyərini müəyyənləşdirmir.
“Tərbiyəsiz istedad heyfdir, istedadsız tərbiyə isə mümkün deyildir” cümləsi isə insanın həm istedadını, həm də tərbiyəsini vurğulayır. İstedadsız insanın tərbiyəsi faydasızdır, çünki o, hər hansı bacarıq və ya dərinlikdən məhrumdur. Digər tərəfdən, tərbiyəsiz istedad da faydasızdır, çünki doğru istiqamətə yönəlməyən və düzgün şəkildə istifadə olunmayan istedad özünü reallaşdıra bilməz. Bu da göstərir ki, insanın inkişafı üçün həm istedadı, həm də tərbiyəni birləşdirmək vacibdir.
“Kül oddan əmələ gəldiyi üçün ali əsli-nəsəbi vardır, lakin özündə hünər olmadığından torpağa bərabərdir” misalı da insanın mənəviyyat və zəka ilə əlaqəli olan əsas prinsipləri açıqlayır. Kül yüksək səviyyədən yaranmış olsa da, əgər həmin kül özündə bir dəyər daşımasa, torpaqla eyni vəziyyətdədir. Bu, yalnız yaxşı mənşəyə sahib olmağın kifayət etmədiyini, hər bir insanın öz bacarıqları və mənəvi dəyərləri ilə qiymətləndirilməsi lazım olduğunu vurğulayır.
“Şəkərin qiyməti qamışdan əmələ gəldiyi üçün deyil, təbiətində şirinlik olduğu üçündür” misalı bu fikri tamamlayır ki, bir şeyin dəyəri onun mənşəyindən deyil, öz daxili xüsusiyyətlərindən irəli gəlir. Şəkərin qiyməti qamışdan deyil, onun təbiətindəki şirinlikdən qaynaqlanır. Bu da insanın dəyərinin yalnız xarici şərtlərdən deyil, daxili keyfiyyətlərindən asılı olduğunu göstərir.
Sədi Şirazi bu sözlərində insanın əsl qiymətini xarici amillərin yox, daxili xüsusiyyətlərin müəyyənləşdirdiyini vurğulamaqla, insanın dəyərini daha yüksək və mənəvi bir səviyyədə təhlil edir. O, tərbiyənin, istedadın və daxili dəyərlərin önəmini qeyd edərək, bu xüsusiyyətlərin hər bir insanın əsl qiymətini müəyyənləşdirdiyini bildirir.

27 Eylül 2024 Cuma

Nə tıxaclardan qaça bilirik, nə də Bakıdan – Problemləri həyat normasına çevirənlər


Bakının sakinləri hər səhər və axşam tıxacların yaratdığı məhdudiyyətlər və şəhərin ictimai nəqliyyat problemləri ilə üzləşir. Bu problemlər çoxları üçün işgəncə kimi görünə bilər, amma elə bil ki, bəzi qurumlar bu işgəncəni vətəndaşların həyatının ayrılmaz bir hissəsinə çevirməyə qərarlıdır. İnsanların işə vaxtında çatmaq arzusu, tıxacların və nizamsız nəqliyyat şəraitinin altında əzilir.

Bakıdakı tıxaclar artıq şəhərin “əlamətdar” problemlərindən birinə çevrilib. Əksər sakinlər tıxacları gündəlik həyatın qaçınılmaz bir parçası kimi qəbul etməyə məcbur olublar. Yollarda saatlarla gözləmək, həyəcanla irəliləyən hər bir metr üçün sürücülərlə dalaşmaq, ictimai nəqliyyatda insanlar arasında boğulmaq əksəriyyət üçün adi haldır. Lakin əksəriyyət üçün məntiqli bir sual yaranır: Bu tıxaclar niyə hələ də davam edir?
Bakıda nəqliyyat problemlərinin həlli üçün müxtəlif layihələr elan edilsə də, nəticələr gözlənilən deyil. Yeni avtobus marşrutları və metroların inşası kimi sözlər gözəl səslənsə də, reallıqda bu dəyişikliklərin hiss edildiyi çox azdır. Avtobuslar gecikir, sıxlıq həddindən artıq çox olur və sərnişinlər üçün şərait tez-tez dözülməz hala gəlir. Çoxları saatlarla yol qət etməyə çalışır, amma bu zaman heç bir yaxşılaşdırma müşahidə edilmir. İctimai nəqliyyatda həm sıxlıq, həm də avtobus çatışmazlığı, metroda basabas problemləri insanları həddən artıq gərgin vəziyyətə salır.
Bakıda ictimai nəqliyyat problemindən qaçmaq istəyənlər taksilərə üz tuturlar. Lakin taksi qiymətlərinin son vaxtlar sürətlə artması da vəziyyəti daha da çətinləşdirib. “Taksilərin modernləşdirilməsi” adı altında tətbiq edilən “yeniliklər” insanların əksəriyyətini bu xidmətdən istifadədən məhrum edib. Taksi xidmətlərinin qiymətlərindəki bu artım çoxlarının alternativ nəqliyyat variantlarına müraciət etməsinə səbəb olur, amma təəssüf ki, avtobus və metro kimi alternativlər də vəziyyəti yüngülləşdirmir. Taksilərin qiymətlərinin kəskin artması nəticəsində bu xidmətlər əhalinin əksəriyyəti üçün əlçatmaz olub. Sanki hökumətin içində kimlərsə məqsədli şəkildə cəmiyyətdə narazılıq yaratmağa qərarlıdır. Görünən budur ki, problemlər həll edilmək əvəzinə, həlli daha da qəlizləşdirilir.
Bu vəziyyətin ən pis tərəfi isə bu problemlərin illərdir həll edilməməsi və vətəndaşların həyatını daha da çətinləşdirməsidir. Elə bil ki, aidiyyəti qurumlar bu tıxac və nəqliyyat çətinliklərindən, qiymət artımından zövq alır, çünki bu problemlərdən şikayət edən vətəndaşların narazılığıl havadan asılı qalır. Bu, elə bir işgəncədir ki, həm fiziki, həm də emosional olaraq insanları yükləyir.
Bakının tıxac və nəqliyyat məsələlərinin həlli üçün daha ciddi, müasir yanaşmalara ehtiyac var. İctimai nəqliyyatın keyfiyyəti artırılmalı, vətəndaşların rahatlığı üçün taksi xidmətlərinin qiymətləri əlverişli saxlanmalı, şəhərdən çıxışda şəxsi avtomobillərin sərnişin daşımasına imkan verilməlidir. Bu zaman ictimai nəqliyyatın yükü də azalmış olacaq. Əgər bu məsələlər həll edilməzsə, insanlar hər gün bir “işgəncə zənciri” ilə qarşı-qarşıya qalacaq və şəhərin həyat keyfiyyəti getdikcə pisləşəcək.
Sonda isə bir sual yaranır: Bu işgəncəni nə vaxt bitirəcəklər? Yoxsa şəhərin gündəlik problemlərini görməzdən gəlməkdən zövq alanlar bu vəziyyətin əbədi olması üçün durmadan çalışırlar?
P.S. Fikir vermisinizsə, hər il Bakının eyni yolları təmirə dayanır. Bu yollarda təmir aparılanda bütün yollar iflic olur. Bu yolların seçilməsi məqsədlidir. "İşləyirik" görüntüsü yaratmaq üçün düşünülüb.

Ruhun ilahi cazibəsi - Nəsiminin bir beytinin qısa izahı

 


Еşqini tərk еtmək istər könlüm, amma çin dеgil,

Ya İlahi, kimsəyi Sən bisərəncam еyləmə! (İmadəddin Nəsimi)

Nəsimi demək istəyir ki, ruhun batini aləmdəki mənəvi tufanını tərk etmək istəyir könlü. Könlün niyyəti nəfsdən əl üzmək, çoxsaylı süluk mənzilləri keçməklə ilahi cazibənin sayəsində mətləbə qovuşmaqdır. Sufilər könlü batini aləm, Haqqın aynası bilirlər. Haqqın mərifəti də könül (qəlb) sayəsində gerçəkləşir. Çünki qəlb (əlbəttə, pak olan könüllərdən söhbət gedir) həm də Haqqın evidir.
Könlün eşqi tərk etməyi ondan çin deyil ki, mənzil və mərhələləri keçib irşada yetmək ancaq mürşidlə hasil olur. Mürşidi olmayın irşada yetməsi mümkün deyil. Aşiqi bisərəncam (qərarsız) qoyan mürşid ilə irşada yetməməsidir. Şairin ikinci misradakı duası ilə istədiyi mətləb də budur. Ya İlahi, Sən kimsəni sərəncamsız eyləmə, deyə niyaz edir...
Şair ruhun ilahi cazibə ilə batini aləmdən yüksəlmə arzusunu ifadə edərək, irşad yolunda mürşidin vacibliyini vurğulayır. Mürşidsiz ruhun irşada çatması çətin, hətta mümkünsüzdür. Bu da aşiqin öz içindəki eşq və nizam axtarışını daha da dərinləşdirir.
İkinci misradakı dua Allaha yalvarışdır ki, heç kəsi "bisərəncam" qoymasın, yəni ruhun yolunda çaşqınlıq və qeyri-müəyyənlik içində buraxmasın. Bu, sufi ənənəsindəki irşad və rəhbərlik anlayışının da əhəmiyyətini bir daha vurğulayır.
Nəsimi yalnız qəlbin saf olanlarının bu yolda müvəffəq olacağına inandığı üçün ilahi rəhbərliyin əhəmiyyətini bu cür xatırladır. Sufilərin dünysında ruhun ucalması üçün ən vacib olan mənəvi yolculuğun yanında doğru rəhbərin olmasıdır. Bu, insanın mənəvi təmizliyini və irəliləməsini təmin edir.

Əlinlə yaratdığın ilahları tərk etmək, Allahı tapmaq...

 


Allahı tapmağın yolu nələri rədd etməyini bilməkdir. Səni kölə edəcək hər şeyi rədd etdiyin zaman azad olacaqsan. Azad olmaq isə Allahdan başqa ilah olmadığının hikmətini anlamaqdan keçir. Əslində, insanın özünün “yaratdığı” bütün ilahları rədd etmək imandır. Əlinlə yaratdığın ilahları tərk etmədən Allahı tapa bilməzsən. İlahların hamısını rədd etmədən inanclı olmaq mümkün deyil.

Həqiqətən də, insanın özünü azad hiss etməsi üçün daxili və xarici təsirlərdən qurtulması vacibdir. Başqa sözlə, insanın özünü kölə hiss etməsi onu Allahdan uzaqlaşdıran, maddi və ya simvolik ilahlara bağlılıqdan irəli gəlir. Bu ilahlar dünya sevgisi də ola bilər, vəzifə də, var-dövlət də, bir sözlə, keçici olan hər şey də...
İnanclı olmaq bu ilahları tərk etmək və yalnız Allaha yönəlmək deməkdir. Bu proses insanın özünü tanımasına, daxili azadlığa və həqiqi imanını tapmasına yardım edir. Yəni “Özünü tanıyan Allahını tanıyar”.
İmanın dərinliyi yalnız Allaha olan bağlılıqdan keçir. Bu cür düşüncələr bir çox mədəniyyətlərdə və dinlərdə yer alır və insanın ruhsal inkişafına müsbət təsir göstərə bilər.
Belə bir deyim də var: “Hər kəsin ilahı özünün təkəbbürlü formasıdır”. Bu deyim insanların bəzən öz istəkləri, ambisiyaları və təkəbbürlü yönləri ilə ilahlaşdığına işarə edir. Təkəbbür insanın özünü üstün görməsi və başqalarına yuxarıdan baxmasıdır. Bu cür yanaşma insanın mənəvi dərinliyini itirməsinə və əsl ilahi dəyərlərdən uzaqlaşmasına səbəb ola bilər. Bu fikirləri ümumiləşdirsək, bir insan nə qədər təkəbbürlüdürsə, o qədər dayazdır. Təvazökarlıq insanın mənəvi zənginliyinin göstəricisidir. Təkəbbür simvolik olaraq, boş olanın daha möhkəm səs çıxarmasına bənzəyir.
İnsanlar bəzən maddi uğurlarını, statuslarını və ya şəxsi arzularını "ilah" kimi qəbul edərək onlara xidmət etməyə başlayırlar. Bu da daxili azadlığı və əsl mənəvi inancı pozur. Əslində, ilahi olan insanın özünü aşması (keçici olan hər şeydən vaz keçməsi) və təkəbbürdən qurtulması ilə mümkün olur. Beləliklə, insanın öz təkəbbürlü formalarını aşması daha dərin bir iman və mənəvi aydınlığa nail olması üçün vacibdir. Bu, insanı öz varlığının mənasını tapmağa yönəldir.

“Söz ustadlarının yanında söz söyləmək ədəbsizlikdir"


“Söz ustadlarının yanında söz söyləmək ədəbsizlikdir. Ancaq müəyyən bir düşüncəni izah etmək üçün olarsa, bir şey olmaz. Necə ki, pulu sərrafa apararlar, qəlp axça varsa, onları ayır, deyərlər. Amma əgər sərraf aşiqsə, danışanın dostu və ya müridi isə (dostun çətinlikləri gözəl göründüyü üçün) qəlp pullar saxta görünməz. Sevənin gözü kor, qulağı kar olar, deyərlər. Beləcə, dost da danışanın şirin sözlərinə aşiq olar. Buna cavab olaraq deyərik ki, bütün aşiqlər belə olmazlar.
Hər aşiq çirkini gözəl görməz. Aşiq var ki, hər şeyi olduğu kimi görər. Çünki onlar Haqqın nuru ilə görürlər. Necə ki, “Möminlər Allahın nuru ilə baxarlar” (Hədisi-Şərif), buyurulmuşdur. O xoşbəxt aşiqlər əsla başqa aşiqləri qınamazlar. Necə ki, Həzrət İbrahim (ə), “mən batan, qeyb olan şeyləri sevmirəm”, demişdi”.

Bu ifadələr 12-13-cü yüzildə yaşamış Azərbaycan mütəfəkkiri, Allah dostu Hz.Şəmsəddin Təbrizinin "Məqalat" əsərindəndir (Bu əsəri 2013-cü ildə Azərbaycan dilinə tərcümə etmək mənim də qismətimə düşüb).
Yuxarıdakı mətn sözün və fikrin dərin anlamını araşdıran, AŞİQin baxış bucağını və ruhsal vəziyyətini ön plana çıxaran bir düşüncədir. Şəms Təbrizi burada aşıqın yalnız öz duyğularına deyil, eyni zamanda, həqiqətə olan münasibətinə diqqət çəkir. AŞİQin “gözünün kor” olması, onun dünyaya EŞQlə baxmaq qabiliyyətini simvollaşdırır; o, çirkinlikdə gözəllik, saxtalıqda isə həqiqət görməyi bacarır.
Eyni zamanda, bu mətndə dostluğun, sevginin və anlayışın dərinliyini vurğulamaqla yanaşı, AŞİQlərin bir-birini qınamamasının vacibliyini qeyd edir. Həzrət İbrahim (ə) misalı ilə bu düşüncə insanların dərin ruhsal axtarışlarını, öz içindəki həqiqətləri görmə bacarıqlarını simvolizə edir. AŞİQ yalnız şəxsi duyğuları ilə deyil, eyni zamanda, Haqqın nuru ilə gerçəyi anlamağa çalışır.
AŞİQin öz duyğularından kənara çıxaraq, Haqqın nuru ilə gerçəyi anlamağa çalışması, onun ruhsal dərinliyini və axtarışını simvolizə edir. Bu, EŞQin yalnız fiziki bir hissiyat olmadığını, eyni zamanda, ruhsal oyanış, mənəvi əlaqə olduğunu göstərir. AŞİQ sevgisi vasitəsilə daha geniş həqiqətə, daha dərin anlayışa açılır. Bu, onun iç dünyasında transformasiyaya, özünü və kainatı daha geniş bir perspektivdə görməyə səbəb olur. Beləliklə, AŞİQin yolu yalnız şəxsi duyğulardan ibarət deyil, eyni zamanda, əbədi HƏQİQƏTə doğru axtarışdır.
P.S. Orta məktəbdə oxuyanda ədəbiyyat müəllimiz məşhur əsərlərdən misal gətirib, sonra həmin mətni xüsusi istedadla, peşəkarlıqla izah edirdi. Bu izah bəzən özünə də xüsusi zövq verdiyindən gülümsəyərək, bu tövsiyəni verirdi: "Belə maraqlı əsərləri oxuyun ki, beyniniz yavan qalmasın!"

24 Eylül 2024 Salı

Kağızın ağalıq etdiyi zaman: İnsanlıq susub, pul danışanda...


Sosial şəbəkədə qarşılaşmışdım bu yazı ilə. Jurnalist dostlarımızdan biri yazmışdı ki, kimin yanından ötüb keçirsən, puldan danışır. Pulun hər şeyi ifadə etməsinin səbəbi nədir? Cəmiyyət daha ağır durumda olduğu dövrdə bu münasibət indiki kimi aktual olmayıb. Səbəblərini araşdırmağa başladım. Vəziyyətə sosial, iqtisadi və psixoloji baxımdan yanaşanda bir çox səbəblər ortaya çıxır.

İnsanların daha çox maddi vəziyyət və pul haqqında danışması iqtisadi çətinliklər, artan qiymətlər və gündəlik tələbatlardan irəli gələ bilər. Bu, bir çoxlarının maliyyə problemləri ilə üzləşdiyini və pulun onların həyatında getdikcə daha vacib bir dəyərə çevrildiyini göstərir. Maddi narahatlıqlar insanları pul haqqında daha çox düşünməyə və danışmağa məcbur edir.

Hər kəsin puldan danışması bir sıra sosial və iqtisadi dəyişikliklərin nəticəsi sayılır. Bu vəziyyətin səbəbləri və nəticələri müxtəlif aspektlərdən baxıldıqda, həm müsbət, həm də mənfi cəhətlər görmək mümkündür.

Bu səbəblərdən biri iqtisadi reallıqlardır. Dünyanı ağuşuna almış iqtisadi çətinliklər heç bir cəmiyyətdən yan keçmir. Artan yaşayış xərcləri, inflyasiya və işsizlik kimi iqtisadi faktorlar insanların pul məsələlərinə daha çox diqqət ayırmasına səbəb olur. Bu, onların gündəlik ehtiyaclarını qarşılamaq və gələcək üçün təminat yaratmaq narahatlığı ilə bağlıdır. Belə hallarda puldan çox danışılması cəmiyyətin iqtisadi reallıqlara uyğunlaşmağa çalışdığını göstərə bilər.

Başqa bir amil isə mənəvi dəyərlərin arxa plana keçməsi ilə maddi dəyərlərin üstünlük qazanmasıdır. Pul və maddi sərvətlər cəmiyyətin əsas prioritetlərinə çevrildikdə, mənəvi dəyərlərin əhəmiyyəti azalır. Bu, insanlarda mənəvi deqradasiyaya, dəyər boşluğuna səbəb ola bilər. Əgər cəmiyyət yalnız maddi qazanc və zənginlik üzərində qurulursa, insanlar arasında insani münasibətlər, dürüstlük, etibar və paylaşma kimi mənəvi dəyərlər ikinci planda qalır.

Əgər cəmiyyətdə puldan danışmaq hər kəs üçün əsas mövzuya çevrilirsə, bu, müəyyən bir mədəni dəyişikliyin göstəricisi ola bilər. İnsanlar arasındakı münasibətlərin təməli daha çox maddi maraqlar üzərində qurulursa, bu, cəmiyyətin ümumi mədəniyyətinə mənfi təsir edə bilər.

Maddi imkanların çox ön planda olduğu cəmiyyətlərdə sosial bərabərsizliklər daha çox nəzərə çarpır. Belə hallarda insanlar arasında qısqanclıq, narazılıq və stress artır, bu da sosial münasibətlərə mənfi təsir göstərir. Bu halın ən çox rast gəlindiyi yerlərdən biri də sosial şəbəkələrdir. İnsanlar bir-birinin düşüncəsinə daha qəzəbli yanaşır, bir çox hallarda isə polemikaya belə yer qoymurlar. Əslində, real həyat da virtual aləmin başqa bir şəklidir. İctimai münasibətlərdə insanların daha aqressiv münasibət sərgiləməsinin hər gün şahidi oluruq. Bu da cəmiyyət fərdlərinin problemləri müzakirə etmək istəməyinin inadına bağlıdır. İnsanlar sanki qarşısındakına güzəştə getməyi şəxsiyyətinin ən böyük məğlubiyyəti hesab edir.

Bu baxımdan, insanların puldan çox danışması, bir tərəfdən iqtisadi şəraitin təzahürü olaraq normal hal sayıla bilər, digər tərəfdən isə mənəvi dəyərlərin itirilməsi, cəmiyyətin daha maddi düşüncə tərzinə yönəlməsi kimi narahatedici bir tendensiyanın əlaməti ola bilər.

Əgər bir cəmiyyətin əsas prioritetləri maddi qazanc və zənginlik üzərində qurulursa, mənəvi dəyərlər, insanlıq, və sosial əlaqələr arxa plana keçir. Bu, cəmiyyətin mənəvi strukturlarında ciddi boşluqlar yaradır. Nəticədə insanlar arasındakı etibar, dürüstlük kimi dəyərlər zəifləyir, yerini isə daha çox rəqabət, eqoizm və şəxsi maraqlar alır.

Belə bir mühitdə insanlar öz şəxsi mənfəətini önə çəkir, başqalarının rifahını, sosial həmrəyliyi və mənəvi öhdəlikləri nəzərə almaqdan uzaqlaşırlar. Bu, cəmiyyətdə birgəyaşayışın əsas prinsiplərini pozur və sosial münasibətlərin səmimiyyətini təhlükə altına qoyur.

Buna görə də, cəmiyyətin balanslı şəkildə inkişaf etməsi üçün maddi və mənəvi dəyərlərin birlikdə qorunması vacibdir. Maddi inkişaf ilə yanaşı, mənəvi dəyərlər, insani münasibətlər, ədalət, vətəndaş məsuliyyəti kimi aspektlər də yüksək səviyyədə tutulmalıdır ki, cəmiyyət həm sosial, həm də mədəni baxımdan sağlam və dayanıqlı olsun.

İnsanların puldan çox danışması iki fərqli aspekti əks etdirir. İqtisadi şəraitin təsiri ilə insanların gündəlik həyatları və maliyyə problemləri üzərində çox danışması, bu mövzuların həyatın ayrılmaz bir hissəsi olduğunu göstərir. Bu, iqtisadi çətinliklər və maddi narahatlıqların insanlar arasında geniş yayılmış bir məsələ olduğunu ortaya qoyur.

Digər tərəfdən, əgər bu müzakirələr və maraqlar yalnız maddi qazanc və zənginlik üzərində cəmləşirsə, bu, cəmiyyətin mənəvi dəyərlərin azaldığı və daha çox materialist bir düşüncə tərzinə yönəldiyi anlamına gələ bilər. Bu vəziyyət mənəvi dəyərlərin, insanlıq prinsiplərinin və sosial əlaqələrin ikinci plana keçməsinə səbəb ola bilər.

Bu tendensiya cəmiyyətin sosial və mənəvi strukturlarında dəyişikliklərə səbəb olur ki, bu da uzunmüddətli dövrdə sosial əlaqələrin zəifləməsinə və cəmiyyətin mənəvi dəyərlərin önəmini itirməsinə gətirib çıxara bilər. Bu, həmçinin insanların sosial və emosional ehtiyaclarını təmin etməkdə çətinliklər yarada bilər, çünki maddi dəyərlərdən ibarət olan mühit insanları daha tək, yalnız öz maraqları ilə bağlı olan vəziyyətlərə yönləndirə bilər.

Sosial və iqtisadi çətinliklər səbəbindən pulun insanların leksikonunda üstünlük kəsb etməsinə nəzər saldıq. O zaman ortaya başqa bir sual çıxır. Pulu çox olanlar niyə puldan daha çox danışır?

Pul çox olan insanlar, bəzən pul haqqında danışaraq özlərini daha güvənli və daha çox uğur qazanmış hiss edirlər. Bu, onların özlərinə olan inamını artırmaq və başqalarına təsir göstərmək üçün bir yol ola bilər.

Azərbaycanın satirik şairi Mirzə Ələkbər Sabir də yazırdı ki,

Adı puldursa pulun, leyk özü can yonqarıdır,
Vermək olmur qohuma, qonşuya, qardaşa, ətə!

Sabirin bu misraları da öz dövründə olduğu kimi, bu gün aktual olaraq qalır. Bu beytdə Sabir pulu, onun insanların gözündə dəyərli olduğunu, lakin eyni zamanda mənəvi dəyərdən məhrum olduğunu vurğulayır. Şairin fikrincə, insanlar pulu hər şeydən üstün tutur, amma qohuma, qonşuya və yaxına yardım etməyə gəldikdə isə bu dəyər bir mənasızlıq olur.

Pul sosial status və gücün bir göstəricisi olaraq qəbul edilir. Pulu çox olan insanlar, statuslarını göstərmək üçün bu mövzuda danışmağa meylli ola bilərlər. Bu, onların cəmiyyətdəki mövqeyini vurğulamaq üçün bir yol olur.

Bu səbəblərdən, pulu çox olan insanlar tez-tez bu mövzuda danışa bilərlər, lakin bu davranışın hər kəsdə eyni səbəbdən baş vermədiyini də qeyd etmək lazımdır.

Bu vəziyyətdən çıxış yolu, maddi və mənəvi dəyərlərin balansını qorumağa çalışmaqdır. Cəmiyyətlər həm iqtisadi inkişafı dəstəkləməli, həm də insanlıq və mənəvi prinsiplərə diqqət yetirməlidir ki, sosial əlaqələr və ümumi rifah təmin olunsun.

Ətir reklamlarında əxlaqdan uzaq DAVRANIŞ: Qadınlar niyə təhqir edilir?


Bu yaxınlarda sosial şəbəkələri reklam müstəvisi kimi seçən istifadəçilərin davranışlarında əxlaqa zidd olan çağırışlara rast gəldim. Kişi ətirlərini reklam edən satıcılar bütün etik çərçivələri aşaraq, ətirlərin keyfiyyətini “qadınları yoldan çıxarır” məzmunu ilə paylaşırdı. Ölkədə reklamla bağlı vəziyyət ürək açan deyil, lakin bu məzmun daha iyrənc mənzərə yaradır. İnsanlar ətirdən səliqəli olmaq, gigiyenik göstəricilərə əməl etmək, əhval-ruhiyyələrinə müsbət təsir etmək üçün istifadə edir. Bu reklam mövzuları hansı “ağlın” məhsuludur, onu anlamaq olmur.

Müasir dövrdə reklam sektoru cəmiyyətin zövqlərini formalaşdırmaqda mühüm rol oynayır. Bu sahədə xüsusilə ətir reklamları geniş auditoriyanı cəlb etmək istəyir və tez-tez qadınları və kişiləri hədəf alan stereotiplərdən istifadə edir. Yuxarıda qeyd etdiyim bəzi reklamlar isə cəmiyyətin mənəvi dəyərlərinə zidd olan mesajlar verir, qadınları obyektləşdirir və əxlaqa zidd çağırışlar edir.

Ətirlərin reklamında “qadınları başdan çıxarır” kimi ifadələrin işlədilməsi qadınlara qarşı ciddi bir hörmətsizlik və cinsiyyətçi yanaşmanın təzahürüdür. Bu ifadələr təkcə qadınları aşağılayaraq, onları cinsi obyekt kimi göstərməklə qalmır, eyni zamanda kişilərə də təhrif olunmuş gözləntilər aşılayır. Qadınların cazibədar olması üçün müəyyən ətirdən istifadə etməsi və ya kişilərin onlara məhz bu cazibəyə görə yaxınlaşacağı fikri həm qadınların, həm də kişilərin kimliyinə zərbə vurur.

Bu cür reklam kampaniyaları təkcə kommersiya məqsədi güdmür, həm də cinsiyyətçi normativləri gücləndirir. “Qadınları başdan çıxarır” kimi ifadələr qadınları kişilərə tabe və cazibədar obyekt kimi təqdim edir. Qadınların gücünü, zəkasını və şəxsiyyətini dəyərsizləşdirir, onları sadəcə cinsəllik üzərində qurulmuş məhfumlarla qiymətləndirir.

Bununla yanaşı, belə ifadələr kişilərə də mənfi təsir edir. Kişilərə qadınları başdan çıxarmaq və onları cinsi marağa cəlb etmək məqsədi ilə müəyyən məhsullardan istifadə etmələri məsləhət görülür. Bu cür mesajlar kişilər arasında cinsi güclə bağlı yanlış gözləntilər yaradır, onları da cəmiyyətdə yersiz standartlara uyğunlaşmağa məcbur edir.

Reklamın bu cür cinsiyyətçi məzmunu cəmiyyətin əxlaqi dəyərləri ilə ziddiyyət təşkil edir. Bir çox reklam “müəllifləri” bu mesajları cəlbedici və təsirli hesab edərək istifadə etsələr də, əslində bu cür ifadələr və yanaşmalar cəmiyyətin mənəvi dayaqlarını sarsıdır. Reklamlarda bu cür mesajların yayılması qadın və kişi arasındakı hörmət və bərabərliyi pozur və onları təhrif olunmuş rollara yönləndirir.

Dinimiz də əxlaqi dəyərlərə və insan ləyaqətinə böyük önəm verir, cinsiyyətçi və təhqiredici ifadələri isə ciddi şəkildə qınayır. Ətir reklamlarında rast gəlinən “qadınları başdan çıxarır” kimi ifadələr, qadınları obyektləşdirən və onları cinsiyyətçi çərçivədə göstərən çağırışlar İslamın təməl prinsiplərinə ziddir. İslam dini insanı – həm qadını, həm kişini – Allahın yaratdığı ən dəyərli varlıq kimi hörmətə layiq görür və hər kəsin şəxsiyyətini, ləyaqətini qorumağı əmr edir.

İslamda qadının ləyaqəti, hörməti və hüquqları çox yüksək qiymətləndirilir. Qurani-Kərim qadını cəmiyyətdə dəyərli bir varlıq kimi təqdim edir və onu hər cür təhqirdən qoruyur. İslam qadınların yalnız cinsi obyekt kimi dəyərləndirilməsini qınayır və onların şəxsiyyət, zəkası və mənəvi dəyərlərini önə çəkir.

İslam cinsiyyətlər arasında bərabərliyi təbliğ edir və kişilərin də, qadınların da Allah qarşısında eyni məsuliyyət daşıdığını vurğulayır. Buna görə də, qadınların cazibədar obyekt kimi təqdim edilməsi, cinsi cazibəni ön plana çəkən mesajlar və cinsiyyətçi stereotiplər İslamda qəbul olunmur.

İslam əxlaqi tərbiyənin və ədəb qaydalarının qorunmasına böyük əhəmiyyət verir. Cinsiyyətçi məzmunlu, əxlaqa zidd olan reklamlar İslamda tərbiyəsizlik və insanların mənəvi dəyərlərinə zərbə vurmaq kimi qəbul edilir. Belə məzmunlar insanların xarakterinə və əxlaqına mənfi təsir göstərə bilər. Qurani-Kərimdə buyurulur: “Ey iman gətirənlər! Bir-birinizin arxasınca qeybət etməyin, bir-birinizi təhqir etməyin” (Hucurat surəsi, ayə 12). Bu ayə bir-birini alçaltmaq və aşağılayıcı davranışlardan qaçınmağı əmr edir.
Reklamlar ictimai rəyi formalaşdırdığı üçün onların əxlaqi dəyərlərə uyğun olması vacibdir. Qadını sadəcə bir cinsiyyət obyektinə endirən və kişilərə onu “başdan çıxarmaq” təlimatı verən reklamlar ictimai əxlaqı qoruma prinsipləri ilə bir araya sığmır. Bu cür mesajlar insanları mənəviyyatdan uzaqlaşdırır və cəmiyyətdə təbliğ olunan ailə və milli-mənəvi dəyərlərə ziddir.

Yazılmadan oxunan başlıq: “Ölüm var!” - Həmkarımız Səbuhi Məmmədlinin xatirəsinə


Bir jurnalistin də ölüm xəbərini yaşatdı bu dünya bizə. Həmkarımız Səbuhi Məmmədli köçdü bu dünyadan. Dünyamızı dəyişə bilmədən bu dünyadan bir-bir köçürük. Deyəsən, jurnalistlərin ölüm xəbərinə də alışırıq artıq.

Səbuhini tanıyan hər kəs gecədən bəri onun necə istedalı jurnalist olmasından, son zamanlar səhhəti ilə bağlı çəkdiyi ağrılardan yazır. Bir insanın gözünün önündə yavaş-yavaş öldüyünü izləmək acıların ən ağrılısı imiş. Sonuncu dəfə xəstəxanaya aparılarkən bəlkə də çoxumuzun qəlbindən keçirib, dilinə gətirə bilmədiyi bu ömrün çox yaxında başa çatacağı idi. Gerçək bu. İnsan dərk etdiyinə bəzən özünün də inanmasını istəmir. Amma ömür belədi, bir gün mütləq dünya həyatına son verir.

Sosial şəbəkələr xatırladanda çox zaman dünyasını dəyişmiş dostlarımızın yazdığı rəylər çıxır qarşıma. Yazılanlar içərisində bir-birilərinə irad, bəzən incə yumor, hadisələrə verdiyi reaksiyalar dünyanın o başından əl edir sanki. Adamın onları silməyə də əli gəlmir. Dünyasını dəyişmiş dostlarımızın telefon nömrələrini yaddaş kitabçasından silməyə əlim gəlmədiyi kimi…

Dünyanın tək gerçəyidir ölüm. O gələndə ölümdən başqa həqiqət qalmaz. İnsanın bu gerçəyi qəbul etməsi də həqiqətlər içində ən çətini.

***

Səhifəni açmışam, gözümü dikmişəm ona. Sonra qalxıb otaqda var-gəl edib, nəyi, necə yazacağımın hesabını aparıram. Bu hesablar arasında düşüncələrimi didib-dağıdan bir fikir imkan vermir uzun müddət yazını tamamlamağa. Tanıdığım, dost olduğum, dəyər verdiyim insanların ölümünün ardından onların barəsində yazmaqdan utandım mən. Bəlkə də elə özümüzə elegiya yazırıq…

***

Jurnalistika ağır sahədi. Baş verənləri araşdırmaq, hadisələrin içində əsəb gərginliyi keçirmədən yaşamaq asan iş deyil. Bir də unudulmaq qorxusu, yaddan çıxmaq reallığı var bu peşənin çətinlikləri arasında. O gün qarşıma çıxdı, tanınmış bir jurnalist haqqında sosial şəbəkədə paylaşıma yazılan rəylərin arasında adamın üzünə tərs şillə kimi dəyən bir ifadə gördüm: “Bu kimdi ki, mən tanımıram”.

Mətbuatın bir də belə unutqan üzü varmış. Bu unutqanlıq cəmiyyətin fərdlərinin problemi deyil. İstedadlı jurnalistlərin bir tikə çörək üçün iddiası istedadından böyük olanların tabeliyində əzab çəkməkdi. Vəzifəli adamlarla poz verib, “mükafat”lar yağmuruna tutulanları gördükcə hər istedad hər gün bir az da ölür. İçindəki həyata bağlanmaq eşqi bitir.

Dünya ərəbcədən dilimizə gələn sözdü. Mənasında bir “alçaq” anlamı var. Dünya mahiyyətində özünə yaxın olanların dəyərini onu gözardı edənlərin dəyərindən üstün tutur. “Hər quş öz cinsi ilə uçar: qartallar qartalla, qarğalar qarğalarla” misalı kimi…

***

Səbuhi jurnalist idi. Onun üçün bu peşənin çətinliyi yoxdu. Reportajları hər jurnalistin qibtə edə biləcəyi biçimdə, üslübu fərqli. Onu xatırlayan həmkarlarımızdan biri Səbuhi barəsində “hətta getmədiyi yerlərdən gözəl reportajlar hazırlayırdı” yazmışdı. Bu gün həmkarlarının Səbuhinin getdiyi yerə əminliyi hər kəsi daha çox üzdü. Dünyanın o üzündən “Ölüm var!” başlığı yazılmadan oxundu. Ölümün bizə bir qədər də yaxınlaşdığını anlatdı.

Qəlbini mətbuata, bədəninin bir parçasını özündən əvvəl torpağa verən, qardaş, ruhun şad olsun!

Allah rəhmət eləsin!  

  • 17 Yanvar 2024 

Cəmiyyətdə fərqliliklər və təfəkkür: Hər kəs eyni cür düşünməlidir?

 


“Biz insanı ən gözəl biçimdə yaratdıq!” (Tin surəsi, ayə 4). 

Allah insanı ən gözəl biçimdə yaradıb. Yaradılış qayəsinin hikmətində İNSAN olmağın formulu gizlidir. Ruhun gözəlliyi, yoxsa cismin cazibədar olması insanın dünyaya gəlişindən dartışılan mövzudur, bu dartışma dünyanın sonuna qədər də davam edəcək.

İnsan düşüncəsi, dünyagörüşü, həyata baxışları ilə İnsandır. Bu dünyagörüş və düşüncələr də fərqliliklərlə meydan çıxır. İnsanların ideyalarına, həyat tərzinə və dünyaya baxışlarına hörmət etmək sayğı hissindən irəli gəlir.

Yaradılışın mahiyyətini fəlsəfi düşüncələr müstəvisinə çəksən, insan kainatdan ayrı deyil. Başqa sözlə, kainat elə insanın özündədir. Ya insanların davranış və əməlləri kainata təsir edir, ya da kainatda baş verənlər insanı təsiri altına alır. Elə bu baxımdan İmadəddin Nəsimi yazırdı ki,

“Hər nə yerdə, göydə var Adəmdə var.
Hər nə ayda, ildə var Adəmdə var”.

Dünyanın hər yerində cəmiyyətlər fərqliliklərlə sahib olduqlarının hansi şəkildə sərgiləməsi ilə özünü göstərir. Fərqli düşüncələri, fərqli fikirləri olmayan cəmiyyətlər inkişaf edə bilməz. Vaxtilə söylənilən bir fikrə yenidən qayıtsaq, “hamının eyni cür düşündüyü yerdə, demək, heç kim düşünmür”.

Fərqli düşünmək yetkin davranışların cəmidir. Dialoq və diskussiyalarda hər insanın nə qədər fərqli düşündüyünü ortaya çıxarmaq, yaxud nümayiş etdirmək mümkündür. Yetər ki, insanlar bir-birini fikirlərinə görə mühakimə etmək həddinə düşməsin.

Hər bir fərd sayğıya layiq varlıqdır, ona görə də heç kim özündən fərqli olanlara xor baxmamalıdır və bu fərqliliklər üzərinə “əli qılınclı” yürüməli deyil.

Sayğı səthi, nəyinsə xatirinə göstərilən nəzakət norması deyil, həyata baxışı müəyyən edən fundamental yanaşmadır. İnsan səhv edə bilər, bu səhvlərin olması da qarşı tərəfə bu səhvlərə görə o adamı “baltalamaq” hüququ verilmir. Əksər problemin həlli etik, normal müzakirələrdən keçir. Bu müzakirələrin nəticəsində cəmiyyət inkişaf edə bilər.

Düşüncə hər bir insanın özünün sahib olduğu dəyərdir. Bu fikirlərlə təmasda olduğumuz zaman eyni təhlil, anlama və nəticə çıxarma prosesini yaşamırıq. Məsələn, kökündən nöqsanlı elmi yanaşmaya məruz qaldıqda, bunun nəzəri çatışmazlıqdan qaynaqlandığını dərhal anlaya bilərik və s. İnsanın səhv düşünə biləcəyini unutsaq, onu dəyərli olmaqdan çıxararıq. Başqa sözlə desək, ideyanı nəzərdən keçirərkən onu daxili ardıcıllıq, elmi əsas kimi meyarlar əsasında təhlil etməliyik.

Ruhumuzu qidalandıracaq dərinliyi, ardıcıllığı, mənəvi zənginlikləri olan fikirləri dəyərləndirir, təməli əskik olanları, qüsurlu olanları aradan qaldırırıq.

Hər kəs eynidir, hər kəs etik müstəvidə özünə sayğını sərgiləyən davranış göstərir, deyə bilmərik. Bu cür düşünsəydik, ictimai yerlərdə vulqar ifadələrin, bəzən hətta polemikaların söyüş səviyyəsində nümayişini nəzərə almamış olardıq.

Unutmayaq ki, hər birimizin bir vaxtlar bir çox məsələlər haqqında yanlış düşüncələrimiz olub.

Mənəvi dəyər göstəricilərində heç bir insanın o birindən üstünlüyü yoxdur. Yaradan üstünlük dərəcəsini təqva ilə olduğunu bəyan edir. Bir gerçəyi bilmək də təkəbbür nümayişinə səbəb olmalı deyil. Bilən kəs bilməyənləri öyrətməklə mükəlləfdir. Lakin bilgi sahibinə də sayğı ilə yanaşmağın da digər insanların vəzifəsinin olduğunu nəzərdən qaçırmaq olmaz. “Heç bilənlə bilməyən bir olarmı?” hikmətinə inanan kəslər bunu gözardı edə bilməz.

Heç kim gerçəyi bildiyi üçün üstün ola bildiyi və yanlış məlumatı olanların aşağılanmasının yolverilməzliyini qəbul etsək, fərdlər ortaya atdıqları düşüncənin keyfiyyətindən asılı olmayaraq, ekzistensial səbəblərə görə hörmətə layiqdirlər.


Tələbəsindən müəlliminə vida MƏKTUBU: Kamil Vəli Nərimanoğlu Haqqa yürüdü…


Əziz və dəyərli müəllimim Kamil Vəli Nərimanoğlu dünyasını dəyişib. Allahdan Kamil müəllimə rəhmət, ailəsinə səbr diləyirəm.

Kamil müəllimin mənim üzərimdə haqqı böyükdür. İlk kitabıma ön söz yazıb. Onun yazdıqlarını müəllimimin mənə yol göstərməsi, nəsihətləri kimi qəbul etmişəm. Kamil müəllim mənim Türkiyəyə ilk səfərimin, qardaş ölkə ilə əlaqələrimin qurulmasının təşkilatçısı, yardımçısı olub.

60 illik yubileyində Kamil müəllimlə qəzetdən müsahibə götürməyi mənə tapşırmışdılar. Şəhərin mərkəzində görüşdük. Sualları yazdığım vərəqi çıxaranda, Kamil müəllim düşündü ki, onunla söhbətimizi vərəqlərə yazmaq istəyirəm, soruşdu, “Rəsul, diktofonun yoxdur?” Diktofonu göstərib, cavab verdim: “Sualları yazmışam, Kamil müəllim. Mən müəlliminin qarşısına hazırlaşmadan çıxmaram!”

***

Həyat bu, doğum var, ölüm var. Bu dünyanın boşuna kölgəlik yeri adlandırmayıblar. Dünyanın kölgəsində qısa zaman keçirmək üçün gəldik, bir gün ona vida edib, əbədi həyata köçəcəyik. Hansısa filmdəndi bu sözlər: “İnsan dünyaya gələndə azanı oxunar, namazı qılınmaz. Dünyadan köçəndə isə namazı qılınar, azan oxunmaz”. Dünyaya gələrkən qulağımıza oxunan azan dünyadan köçəcəyimizə mesajdır.

*** 

Müəllimlərimin ölümünü sıradan bir hadisə kimi qarşılaya bilmirəm. Türkologiya elminə əvəzsiz xidmətlər göstərmiş alimlər, eləcə də mənim müəllimlərim olmuş Cəfər Cəfərov, Şaməddin Xəlilov, Tofiq Hacıyev, Ağa Laçınlı, Məmmədəli Qıpçaq, Xalid Əlimirzəyev, Tofiq Hüseynoğlu, Kamil Vəli Nərimanoğlunun ölümü Azərbaycan elmi üçün, xalqın ziyalı təbəqəsi üçün böyük itkidir. Bu insanların yeri heç vaxt doldurula bilinməyəcək.

***

Əzizlərini itirənlərə təsəlli üçün söylənilən bir ifadə var: “Başın sağ olsun!” Bu deyimin etimologiyası “Yaran sağalsın, yaxşılaşsın” mənasındadı qədim türklərə görə. Kamil müəllimin sevənlərinə bu təsəllini “Başımız sağ olsun” ( Yaramız sağalsın”) kimi desək də, hər dəfə bu dəyərli ziyalımızı xatırladıqca o yaramız sızlayacaq. Bu təsəllimiz dua yerinə keçsin ki, əziz ziyalımızın məqamı Haqq dərgahında uca olsun, inşəallah!

***

İnsan bu dünyadan heç bir şey apara bilmir, köçər, gedər, geriyə əməlləri qalar. Allahın hüzuruna da əməlləri ilə çıxar. Bizim dövrümüzdə, bizdən əvvəl Bakı Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində oxumuş hansı insandan Kamil müəllimi soruşası olsaq, ən dəyərli insan, əvəzsiz müəllim kimi xatırlayacaq.  Kamil müəllimin elmi araşdırmalarında hansı zəhmətlərə qatlaşdığını da çox adam bilir. Türkiyə, Qazaxıstan arxivlərində elə dərin məlumatlar tapıb ortaya çıxarmışdı ki, bu işləri görə biləcək az insan tapmaq olar. Bir də ona təəssüflənirik ki, bu qədər dərin təfəkkür sahibinin, elm adamının dəyəri öz ölkəsində bilinmədi. Hər halda, yaşının bu çağında Azərbaycandan kənarda işləmək Kamil müəllimin arzusu ola bilməzdi. Dəyərini almamaq Kamil müəllimi Türkiyəni sığınacaq seçməyə məcbur eləmişdi. Kamil müəllimin ölümü bizi bu təəssüfə də qərq elədi. “Alim öldü, aləm öldü”, deyimi ilə bu cəmiyyət bir az da kiçildi…

***

Kamil müəllim dünyaya gəlişi ilə gedişi arasında boşluq buraxmadı. Zəngin elmi irs yaratdı, xalqının azadlığ uğrunda mücadilə etdi, Azərbaycanı, Xalqını, dostlarını, tələbələrini sevdi, özündən sonra xeyirli övladlar qoyub getdi. Elə insanlıq da bu həyatda boşluqlar üzərində yaşamamaqdır. Mənəvi dəyərlərin sahibi olduğu üçün bu qədər sevilir, ölümü ilə bağlı yazılanlar, bölüşülən xatirələr də bunu sübut edir.

Kamil müəllim sevdiyi Rəbbinin hüzuruna Azərbaycan xalqının azadlığı uğrunda mücadiləsi, Azərbaycan elminə əvəzsiz xidmətləri ilə çıxır. İnşəallah, Yaradan bu dəyərli alimin əməllərinin əvəzini elminin mükafatı ilə verər. Axı Allah dərgahında alimin bir qətrə mürəkkəbinin dəyəri şəhid qanından üstün tutulur…

Məqamın uca, məkanın Cənnət olsun, əziz Müəllimim!

Ruhuna sayğılarla, tələbən
Rəsul Mirhəşimli

  • 16 Dekabr 2023


11 Ocak 2024 Perşembe

Real həyatdakı gerçəklər və virtual məkanda baş verənlər

 


Cəmiyyətdə hadisələr iki xətt üzrə davam edir. Biri insanların real həyatda yaşadıqları, o biri virtual məkanda baş verənlər. Bir çox hallarda sosial şəbəkələrdə yayılan informasiyalar insanların istinad etdiyi “səhih mənbə” halına gəlir. Bir sözlə, yeni texnologiya həyatımızın mühüm atributuna dönüb.

Sosial şəbəkələr üzərindən insanlar bir-birinə söz atır, ismarışlarını “Votsap” statusları ilə göndərir, “TikTok” videolarını günün əhəmiyyətli xəbər bazası hesab edir. Bu həngamədə real həyat sosial problemlər üzərində davam edir.

İnsanlar böyük həsrətlə yanvarın 5-ni gözləyirlər ki, qaz limiti sıfırlanacaq. Nə hikmətdirsə, qaz istehsal və ixrac edən ölkə, vətəndaşlarını qaz limiti işgəncəsi ilə üz-üzə qoyur.

Marketlərə bir gündə neçə dəfə yolun düşsə, o qədər ərzaq qiymətlərinin artımı ilə qarşılaşırsan. Yeni ilin ilk günlərində bu qədər sosial problemlər fonunda yalnız rəngarəng görünən vətəndaşların sosial şəbəkələrdəki Zeynəb Xanlarova dartışmasıdır. Tərəfdarlar və əleyhdarlar bir-birinə heç nədə güzəştə getmək istəmir. Bu qədər aqressiyanı mütəxəssislər linç etmə psixologiyası adlandırır.

Qeyd edək ki, sosial şəbəkələrdə istifadəçilərin sayı hər il təxminən 10 faiz artır. Təbii ki, bu qlobal platformalarda fərqli mədəniyyətdən olan daha çox insanın iştirakı sosial mediada çoxlu problemlər yaradır. Bu problemlərdən biri də “linç mədəniyyəti”nin sosial mediada gündən-günə yayılmağa başlamasıdır. Sosial mediadan istifadənin artması nəticəsində, insanların sosial mediada daha çox insanın həyatına şahid olması, qısqanclıq və özünü yarımçıq hiss etmə hissi bu “linç mədəniyyəti”ni daha da artırır.

Bəzən real həyatla ziddiyyət təşkil edən virtual məkan insan psixologiyasında bir çox problemlərə yol açır. İnsanlarda telefondan asılılıq yaranıb. Bunun terminoloji göstəriclilərdə adı isə monofobiya adlanır. Həyatın hər sahəsinə yeni texnologiyanın təsir etməsini fikrini müdafiə edənlər mənimlə razılaşmaya bilər. Lakin bu asılılıq gündəlik həyatımızda hamımızın gileyləndiyi problemləri real mənzərəyə çevirir. Hər kəsin gileyləndiyi misallara baxaq.

Metrodan çıxıb, tələsik harasa yetişmək istəyirsən, sərnişin sıxlığının axın etdiyi platformada öndə hərəkət ləngiyir. İnsanların arasından birtəhər sıyrılıb, “hadisə yerinə” yaxınlaşanda bir dəstə adamın telefon əlində “ekstaz” halında ətrafdan təcrid olunmuş şəkildə laqeyd yerişinə şahid olursan. Bu cür halların avtobus salonlarında dar koridorlara sıxışıb, telefondan asılanlarda da görmək olar, metroda vaqonların qapıları açılarkən içəridəkilərin çıxmadan bayırdakıların vqaonlara hücum çəkməsində də…

Bütün dövrlərdə yaşlı nəslin “bizim zamanımızda belə deyildi” gileyi gənclərin xoşuna gəlməyib. “Bütün iradlar haqlıdır”, israrından uzağam. Çünki bizdən əvvəlki nəslin bizə iradı “müharibə, aclıq görməmisiniz” ifadələri ilə başlayıb, gənclərə ümidsizliyi ilə bitib. Tarix isə bizim nəslə yaşlıların irad tutduğundan yüz qat artığını yaşatdı. Miladdan öncə 4-cü yüzildə yunan filosoflarından biri “gənclərimizin zayı çıxıb” iradının da olduğunu göz önünə gətirsək, nəsillər arasında bir-birilərindən xoşlanmamaq ənənəsinin tarixlər boyu davam edəcəyi qənaətinə gələ bilərik.

Yuxarıdakı “linç mədəniyyəti”nə yenidən qayıdaq.

Virtual aləmdə və real həyatda davranışların bir-birindən fərqli ola biləcəyi artıq qəbul olunmuş bir həqiqətdir. Real həyatda normal davranışı ilə görünən adamlar barədə daha çox mənfi ifadələrin işlənməsinə rast gəlirik. Söhbət etdiyim bir çox insan həyatda normal görünən adamlar barədə həddindən artıq neqativ fikirlər səsləndirib. Buna da şəxsiyyətin ikiləşməsi deyilir.

Normal şəraitdə gündəlik qarşılıqlı münasibət və dialoqlardan heç vaxt istifadə etməyəcəyimiz bir sosial şəbəkə paylaşımı altında ehtiyatsızcasına cümlələr yaza və ya rəylərə bizimlə razılaşmayan dostlarımıza zəhərli mesajlar göndərə bilərik.

İnsanlar kiməsə o qədər qəzəblənir ki, onu sərt şəkildə tənqid etmək istəyir. Bir çox hallarda sözü gedən insanın bu sərt reaksiyaların hədəfi olması üçün onun nələr etdiyini araşdırmaqdan sosial şəbəkə istifadəçiləri olduğundan daha çox uzaqlaşır. Yəni hər kəsin “gerçəyi” özünə mütləq həqiqət kimi görünür. Başqa bir bəla isə insanın bu dartışmalara şahid tutulması, sosial media termini ilə yazsaq, etiketlənməsidir.

Bu vəziyyətləri ən yaxşı şəkildə mütəxəssislər izah edə bilər. Bəlkə də kompüter arxasında, telefon ekranı önündə insanlar özlərinə əlçatmaz hesab edirlər. Elə buna görə də kobud sözlər işlətmək, söyüş söymək, etiketləmək, mühakimə etmək kimi mənfi və aqressiv davranışlara daha çox rast gəlinir. Sosial şəbəkələrdə nifrət hissinin yayılması və “linç mədəniyyəti”nin inkişafı bu anonimlikdən qidalanır.

Bir anlıq sosial şəbəkədən ayrılan insanlar sosial problemlərin ağuşuna yenidən düşür. Bir gün iqtisadi vəziyyət düzələcək bəlkə, sosial problemlərin də ağırlığı aradan qalxacaq, lakin insanların xarakterindəki sosial aşınmaların cəmiyyətə vurduğu zərərin altından qalxmaq çox çətin olacaq.

Cəmiyyətdə fərqliliklər və təfəkkür: Hər kəs eyni cür düşünməlidir?

 “Biz insanı ən gözəl biçimdə yaratdıq!” (Tin surəsi, ayə 4). 

Allah insanı ən gözəl biçimdə yaradıb. Yaradılış qayəsinin hikmətində İNSAN olmağın formulu gizlidir. Ruhun gözəlliyi, yoxsa cismin cazibədar olması insanın dünyaya gəlişindən dartışılan mövzudur, bu dartışma dünyanın sonuna qədər də davam edəcək.

İnsan düşüncəsi, dünyagörüşü, həyata baxışları ilə İnsandır. Bu dünyagörüş və düşüncələr də fərqliliklərlə meydan çıxır. İnsanların ideyalarına, həyat tərzinə və dünyaya baxışlarına hörmət etmək sayğı hissindən irəli gəlir.

Yaradılışın mahiyyətini fəlsəfi düşüncələr müstəvisinə çəksən, insan kainatdan ayrı deyil. Başqa sözlə, kainat elə insanın özündədir. Ya insanların davranış və əməlləri kainata təsir edir, ya da kainatda baş verənlər insanı təsiri altına alır. Elə bu baxımdan İmadəddin Nəsimi yazırdı ki,

“Hər nə yerdə, göydə var Adəmdə var.
Hər nə ayda, ildə var Adəmdə var”.

Dünyanın hər yerində cəmiyyətlər fərqliliklərlə sahib olduqlarının hansi şəkildə sərgiləməsi ilə özünü göstərir. Fərqli düşüncələri, fərqli fikirləri olmayan cəmiyyətlər inkişaf edə bilməz. Vaxtilə söylənilən bir fikrə yenidən qayıtsaq, “hamının eyni cür düşündüyü yerdə, demək, heç kim düşünmür”.

Fərqli düşünmək yetkin davranışların cəmidir. Dialoq və diskussiyalarda hər insanın nə qədər fərqli düşündüyünü ortaya çıxarmaq, yaxud nümayiş etdirmək mümkündür. Yetər ki, insanlar bir-birini fikirlərinə görə mühakimə etmək həddinə düşməsin.

Hər bir fərd sayğıya layiq varlıqdır, ona görə də heç kim özündən fərqli olanlara xor baxmamalıdır və bu fərqliliklər üzərinə “əli qılınclı” yürüməli deyil.

Sayğı səthi, nəyinsə xatirinə göstərilən nəzakət norması deyil, həyata baxışı müəyyən edən fundamental yanaşmadır. İnsan səhv edə bilər, bu səhvlərin olması da qarşı tərəfə bu səhvlərə görə o adamı “baltalamaq” hüququ verilmir. Əksər problemin həlli etik, normal müzakirələrdən keçir. Bu müzakirələrin nəticəsində cəmiyyət inkişaf edə bilər.

Düşüncə hər bir insanın özünün sahib olduğu dəyərdir. Bu fikirlərlə təmasda olduğumuz zaman eyni təhlil, anlama və nəticə çıxarma prosesini yaşamırıq. Məsələn, kökündən nöqsanlı elmi yanaşmaya məruz qaldıqda, bunun nəzəri çatışmazlıqdan qaynaqlandığını dərhal anlaya bilərik və s. İnsanın səhv düşünə biləcəyini unutsaq, onu dəyərli olmaqdan çıxararıq. Başqa sözlə desək, ideyanı nəzərdən keçirərkən onu daxili ardıcıllıq, elmi əsas kimi meyarlar əsasında təhlil etməliyik.

Ruhumuzu qidalandıracaq dərinliyi, ardıcıllığı, mənəvi zənginlikləri olan fikirləri dəyərləndirir, təməli əskik olanları, qüsurlu olanları aradan qaldırırıq.

Hər kəs eynidir, hər kəs etik müstəvidə özünə sayğını sərgiləyən davranış göstərir, deyə bilmərik. Bu cür düşünsəydik, ictimai yerlərdə vulqar ifadələrin, bəzən hətta polemikaların söyüş səviyyəsində nümayişini nəzərə almamış olardıq.

Unutmayaq ki, hər birimizin bir vaxtlar bir çox məsələlər haqqında yanlış düşüncələrimiz olub.

Mənəvi dəyər göstəricilərində heç bir insanın o birindən üstünlüyü yoxdur. Yaradan üstünlük dərəcəsini təqva ilə olduğunu bəyan edir. Bir gerçəyi bilmək də təkəbbür nümayişinə səbəb olmalı deyil. Bilən kəs bilməyənləri öyrətməklə mükəlləfdir. Lakin bilgi sahibinə də sayğı ilə yanaşmağın da digər insanların vəzifəsinin olduğunu nəzərdən qaçırmaq olmaz. “Heç bilənlə bilməyən bir olarmı?” hikmətinə inanan kəslər bunu gözardı edə bilməz.

Heç kim gerçəyi bildiyi üçün üstün ola bildiyi və yanlış məlumatı olanların aşağılanmasının yolverilməzliyini qəbul etsək, fərdlər ortaya atdıqları düşüncənin keyfiyyətindən asılı olmayaraq, ekzistensial səbəblərə görə hörmətə layiqdirlər.

İnsanı dəyərli edən amillər - İstedad öndə gəlir, yoxsa tərbiyə?

“Cəvahir toz-torpaqa batsa da, yenə qiymətini itirməz, toz-torpaq göyə qalxsa da, yenə qiymətə minməz. Tərbiyəsiz istedad heyfdir, istedadsı...